วาจาเป็นอาวุธ

[sunny]

วาจาเป็นอาวุธ

by วนกวี

หนึ่งคมดาบวาดไปในความว่าง ฤ จะสร้างบาดแผล ฤๅ ไฉน ดั่งวาจาไม่ได้เอ่ยนามผู้ใด จะเข้าใครใคร่ฟังก็ฟังเทอญ หนึ่งลูกดอกพุ่งไปสู่ที่หมาย ย่อมเข้าเป้าง่ายดายไม่ห่างเหิน หากรู้กลวิธีเล็งไม่เกร็งเกิน ย่อมเพลิดเพลินชัยชนะได้รับมา เปรียบผู้พูดรู้กลในการพูด ย่อมจะพูดดีได้ง่ายหนักหนา จูงใจคนด้วยจริตจิตจรรณยา ใช้วาจาพาตนสู่ปลายทาง หนึ่งลูกดอกพุ่งไปสู่ที่หมาย คนไม่ตายหากไม่เข้ามาขวาง ดั่งวาจาพุ่งไปไร้ทิศทาง ก็ให้วางตัวตนให้สบาย หนึ่งวาจาบางเบาเพียงลมโกรก มิอาจโยกขุนเขาที่ไหนได้ แต่กลับเบียนเบียนคนจนใจกาย ให้วางวายเสียจิตจริตคน

[sunny]

คำพูด...คือความคิด...
เพียงใจติด...คิดบางคน
"ใยเลย...ไม่เปรยยล
แค่ตัวตน...คนในใจ"

ยิงสุ่ม...ให้รุ่มจิต
อาบยาพิษ...ชโลมไว้
ประโยชน์...โทษอันใด
ยิงออกไป...ใฝ่เอาความ

ดีด้วย...ช่วยมาชม
รักภิรมย์...เมื่อไร้หนาม
บางคราว ก็เผลอพล่าม
มองว่าหยาม...ไม่พอใจ

จึงหยิบ...ธนูความ
มายิงปราม...ห่ามไฉน
ลงโทษ...เพราะโกรธใจ
ไม่ชมไข...เท่านั้นเอง....

[sunny]

สบัดภาษาแหวกอากาศเข้าฟาดฟัน
โดนใครนั้นมิสนได้เช่นนั้นหรือ?
ขว้างระเบิดมั่วมั่วทำเป็นคือ
แรงรเบิดกระพือไม่สำคัญ?

อันวาจาคืออาวุธต้องรู้แจ้ง
รู้ตวัดรับแทงหรือห้ำหั่น
ปกป้องหลีกลี้โรมรัน
อยู่ที่ท่านควบคุมในวาจา