ที่วัด กับ ที่ของแผ่นดิน

[MI-6]

ที่วัด ก็ดี

ที่อันเป็นของสาธารณะ ทรัพย์ของแผ่นดินก็ได้ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า ไม่ใช่ของส่วนบุคคล

ใครที่คิดอยากได้ ก็ต้องใช้หลายอย่างเข้าแลก

บ้างอาจทะนงว่า มีอำนาจ
บางคนก็อาจถือว่า มีหมอผีต่างชาติมาช่วยค้ำ

อย่าได้ลืมว่า แผ่นดินนี้มีเจ้าของ ไม่ได้เป็นแค่ดินธรรมดา แต่มีเลือดเนื้อกระดูก และวิญญาณ บรรพชน คนไทยผู้สละชีวิตปกป้องแผ่นดินมาหลายร้อยปีแล้ว

แต่ของอย่างนี้ ก็แค่คำพูด ซึ่งจะให้หาหลักฐานมาพิสูจน์คงไม่มี
หากเชื่อว่าหลายคนคงจะซึ้งไปเรียบร้อยแล้ว

[MI-6]

วัดเป็นสถานที่ แบกทุกข์ให้ คนเราจริงๆ มีคนบอกว่า วัดอาจเป็น hardware ในขณะหลักปฏิบัติเป็น software

มีความสำคัญกันคนละอย่าง แต่การจะจรรโลงพระศาสนาได้หรือไม่ ควรอยู่ที่ตัว ลมุนภัณฑ์ คำสอน ที่ตรงตามเจตนารมณ์แห่งพระศาสนามากกว่า

แต่การมองว่าเป็นสถานที่แบกทุกข์ให้เรา คงไม่ได้เป็นเรื่องที่เกินเลย เพราะว่าเราคงไม่มีปัญญาจัดการกับ คนที่ตายแล้วได้ดีเท่ากับ บุคคลากรในวัดเป็นแน่ แล้วจะไม่ให้บอกแบบนั้นได้อย่างไร

ดังนั้น เวลาไปวัดก็ต้องคิดว่า เราเป็นหนี้สถานที่นี้อยู่มาก ตอนตายก็เป็น ตอนเป็นก็เป็น เพราะเวลามีทุกข์ คนจะคิดว่าต้องไปทำบุญ เพื่อสะเดาะเคราะห์ แต่ถ้าปกติ ไม่ทุกข์ร้อน ก็จะไม่คิดถึงว่า เราควรจัดสรรเวลา กับ ปัจจัยส่วนหนึ่งในการทำบุญตามโอกาส ความเหมาะสม ที่ตัวเองจะไม่เดือดร้อนด้วย

เวลาไปวัด หรือสถานที่ของส่วนรวม ต้องทำอย่างระมัดระวังและให้เกียรติ เคารพสถานที่ด้วย
อย่าคิดว่า พระท่านไม่ดุ ไม่ตำหนิ ก็เลยทำแบบได้ใจ จะทำอย่างไรก็ได้

โดยมากวัดจะดูสกปรก เพราะคนเห็นแก่ได้มักจะนำของที่ตัวเองไม่ต้องการมาทิ้งที่วัด ศพก็หนึ่งอย่างละนะ หมาแมวที่ไม่อยากเลี้ยงเพราะมันเป็นโรค ก็มาไว้วัด ครั้นเมื่อมันมีลูกหลานที่น่ารัก ก็มาเอาไป พอมันโตขึ้น เป็นโรค ก็มาทิ้งใหม่ วนเวียนไปเรื่อยๆ ของเก่าที่ไม่มีประโยชน์ เอามาถวายวัด

ก็ในเมื่อตัวเองยังใช้ไม่ได้ แล้วพระท่านจะใช้ได้อย่างไรกัน

วัดไม่เคยมีเวลาปิดประตู ต้องเปิด อยู่ตลอด แต่เป็นธรรมเนียมซึ่งพุทธบริษัท จะต้องรู้กันว่ายามวิกาลไม่ควรไปที่วัด เพราะผิดกาละเทศะ

เมื่อวานแม้จะมีกฎหมาย ที่ดูแลวัดได้ในระดับหนึ่ง ยังโดนรังแก โดนโกงที่ดินสารพัดจะโดน เพราะทุกคนมองว่า พระสงฆ์ ท่านคือผู้ให้ และไม่มีการโวยวาย ทำอะไรก็ไม่ได้ เลยกระทำการได้อย่างไม่เกรง ใจและเคารพว่า นี่คือ หนึ่งในพระรัตนตรัย เป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในการสอนเราให้ปฏิบัติ คนที่จาบจ้วงพระ ก็จะมีข้ออ้างเสมอว่า พระสมัยนี้ไม่เคร่งเหมือนสมัยก่อน นั่นก็คือข้ออ้างหนึ่ง เหมือนกับจะอ้างว่า การที่เราทำชั่ว เพราะว่า เขาทำกันทั้งนั้น โดยไม่คิดว่า เราต้องทำดี ไม่ใช่เพราะว่าเราดี แต่ที่ต้องทำเพราะมันเป็นเรื่องสามัญ อันปกติ ที่คนเกิดมาต้องคิดดี และทำดี

และในวันนี้ วันที่วัดไม่มีสิ่งปกป้อง คิดว่าจะมีอะไรเหลือให้ลูกหลานได้รู้จัก ว่าศาสนาพุทธท่านสอนอะไรเรา ศาสนาพุทธมีดีอะไร จนกระทั่งหลายคนอาจคิดด้วยความสะใจว่า ถ้าดีจริงจะต้องปกป้องตัวเองให้ได้เสียก่อน

หากคิดอย่างนั้น คงต้องขอท้าพิสูจน์ว่า มาดูบทสุดท้ายของบรรดาคนที่จ้องจะทำลายพระพุทธศาสนาในแผ่นดินไทยดีกว่า ว่ามันจะเป็นเช่นไร

[sunny]

ธรณีนี่นี้เป็นพยาน มารชั่วทั้งหลายที่กระทำการระยำต่อแผ่นดินสยาม

มารชั่วเหล่านั้น หากแม้สิ้นชีพชีวาวาย ขอให้ไม่มีแม้นแผ่นดินใดๆจะกลบหน้า

เลือดสักหยด จงอย่าได้ต้องผืนแผ่นดินอันทำให้พระแม่ธรณีต้องแปดเปื้อน/มัวหมอง

ไม่ว่ามารชั่วเหล่านั้น จะเป็นใครก็ตาม

และขอให้คำขอนี้ จงฝังและฝากพระแม่ธรณีไว้ ตราบเท่าที่พระแม่คงคาในมหาสมุทรจะแห้งเหือด