รับสมัคร "ช่าง" จำนวนมาก

[sunny]

๑

นานมาแล้ว ระหว่างแรมทางระทมทุกข์ ตกจากรัก ตกจากงาน ตกจากเงิน

ตกจากใจสันติสุข ข้าพเจ้ากับเพื่อนทั้งห้า 'โป้ง' 'ชี้' 'กลาง' 'นาง' 'ก้อย'

ตุหรัดตุเหร่ไปพบป้ายประกาศ

'รับสมัคร ช่าง จำนวนมาก'

พวกเราพอจะมีวิชาช่างอยู่บ้าง ทั้งช่างคิด ช่างฝัน ช่างติ ช่างเคาะ ช่างเชื่อม

ช่างซ่อม จึงตัดสินใจลองเข้าไปสมัครงาน เผื่อพอมีรายได้ยาไส้

เมื่อเข้าไปใน สนง.ซึ่งมีสภาพเก่าๆร้างๆ อย่างไรชอบกล กลับไม่พบใคร

รอต้อนรับเลย มีเพียงห้องว่างเปล่า ถ้าจะพึงเหลือสิ่งมีชีวิตอยู่บ้าง น่าจะ

เป็นจิ้งจก แมลงสาบ แมงมุม

"หายหัวไปไหน?" โป้งว่า

"นั่นสิ หลอกกันนี่หว่า" ชี้เสริม

"เจ๊งแล้วไม่ยอมปลดป้ายออก" กลางปรารภ

"ช่างมัน" นางปลง

"ใช่ ช่างมันจริงๆด้วย คิดได้ไง?" ก้อยปลงตามนาง แล้วถามกลับ

"นั่นไง" นางบอกเพื่อนๆให้ดูข้างฝาสำนักงาน มันเต็มไปด้วยลายมือคัดคำตัว

โตๆติดไว้

"ช่างมัน ช่างแม่ง ช่างเถอะ ช่างประไร ช่างมึง ช่างกู ช่างเขา ฯลฯ"

"รับไม่จำกัดเพศและวุฒิการศึกษา อัตราเงินเดือน เลือกลงตัวเลขเอาตามใจ"

[sunny]

๒.

ข้าพเจ้าสะดุ้งตื่นจากฝัน บอกตัวเอง กินมาก ฝันมาก อย่าไปเอานิยายเรื่องสั้นกับมัน

แต่น่าประหลาด ภาพในฝันกลับคล้ายยิ่งแจ่มตา เสียงในฝัน กลับคล้ายยิ่งก้องหู

...สำนักงานเก่าๆ ร้างๆ แห่งนั้น จะต้องมีคนอยู่ อย่างน้อยก็ต้องเคยมีคนอยู่...

ลองทบทวนตำแหน่ง 'ช่าง' ทั้งหลายเหล่านั้น ข้าพเจ้าตาสว่าง

ที่แท้แล้ว ข้าพเจ้ากับมิตรสหายเหล่านั้น มิได้ตกงาน

"ช่างมัน ช่างแม่ง ช่างเถอะ ช่างประไร ช่างมึง ช่างกู ช่างเขา ฯลฯ"

สารพัด 'เชิงช่าง' เราต่างมี 'วิชาช่าง' ตามสมควรแก่ประสบการณ์

จะว่าไปแล้ว มันเป็น 'คาถาช่าง' ที่เราต่างท่องบ่นภาวนายามต้องหาทางผ่อนทุกข์

ยิ่งกว่านั้น บางคนเรียกว่า 'หลักทำ' หรือยกระดับเป็น 'ธรรมะ' ด้วยซ้ำ

สำหรับโลกอลหม่านพล่านจลาจลเยี่ยงนี้ ชีวิตอย่างไรไม่พึงตกงาน อย่างน้อย

พึงมี 'เชิงช่าง' 'วิชาช่าง' 'คาถาช่าง' หรือ 'หลักทำ' ติดตัวไว้บ้าง

ตำแหน่ง 'ช่างทำใจ' ยังว่าง ตำแหน่ง 'ช่างซ่อมใจ' ก็ยังว่าง

[son]