ร่วมอนุโทนา กฐินสามัคคี MI-6 เมื่อ 8 พย.51

[sunny]

ขอเชิญสมาชิกร่วม อนุโมนทนาบุญกฐินสามัคคี
ของ
ท่าน MI-6 และ สมาคมพุทธศาสตร์สัมพันธ์
ร่วมเป็นเจ้าภาพกฐิน
เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
ณ สำนักสงฆ์สุวรรณโคมคำ บ้านห้วยโผ อ.แม่เสรียง จ.แม่ฮ่องสอน
เพื่อสร้างศูนย์ปฏิบัติธรรม และเผยแผ่พระพุทธศาสนาแก่ไทยภูเขาและชายแดนทุรกันดาร

ภาพหมอก เมื่อเวลาเช้า 07.00 น.

[sunny]

หมอกเริ่มจาง 08.00 น.จึงพอเห็นทางที่รถจะเคลื่อนที่ต่อไปได้ เส้นทางที่เดินทางไปนี้ สูงกว่าระดับน้ำทะเลมาก

หมอกลงหนามาก ด้านไหล่ถนนเป็นเหวลึกชัน มองไม่เห็น ต้องรอให้หมอกจางก่อน




เมื่อฟ้าเปิด หมอกจาง มองเห็นถนนข้างหน้า เราก็เดินทางต่อไป

[sunny]

.....ตำแหน่งที่สำนักสงฆ์สุวรรณโคมคำ ห้วยโผ ตั้งอยู่นี้ อยู่บนเทือกเขาสูง ยากที่พระสงฆ์ทั่ว ๆ ไปจะเข้าไปเผยแผ่ได้ถึง จะมีก็เพียงพระที่เสียสละจริง ๆ ซึ่งท่านจะอุทิศชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนา เผยแผ่ธรรมะแก่เยาวชนชาวไทยภูเขา ให้รู้จัก หลักศีลธรรม เพื่อใช้ในการดำรงชีวิตเมื่อเจริญวัย จะได้เป็นพลเมืองดี และกำลังของประเทศไทยในวันข้างหน้า





จากภาพจะเห็นถึงระดับความสูงกว่าเมฆหมอกที่ทอดตัวลอยอยู่เบื้องล่าง สำนักสุวรรณโคมคำอยู่สูงขึ้นไปอีก (สูงกว่าดอยอินทนนท์...ดอยนี้ตกสำรวจ)

แม้จะสูงชัน ยากลำบากแค่ไหน แต่ก็ไม่ไกลไปกว่าหัวใจที่ศรัทธา พร้อมด้วยความปราถนาที่จะดำรงรักษาพระพุทธศาสนา และความเป็นไทย ให้ดำรงคงคู่ไว้กับแผ่นดิน ...
... จึงเป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนา ในกุศลศรัทธา ผู้ที่ร่วมในการจัดกฐินสามัคคีนี้ให้ลุล่วง สำเร็จ ซึ่งเป็นสิ่งอันบุคคลทั่วไปทำได้ยาก

[sunny]

....ตอนแรกนึกว่าจะหมดที่ต้องลุ้น แต่เปล่ายังไม่หมด...ทางขึ้นวัด(สำนักสงฆ์สุวรรณโคมคำ) ยิ่งชันหนักขึ้นไปอีก ดูสภาพทางขึ้น ซึ่งรถแทรคเตอร์เพิ่งจะเกรดเสร็จ สด..สด ก่อนคณะกฐินจะไปถึงเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ...ชันประมาณ 75 องศา..!!


สรุป..ต้องส่งคนขึ้นไปสำรวจทางก่อนว่ารถตู้ที่เอาไปจะขึ้นไปได้หรือไม่ ..!?
ก็เลยได้เห็นสภาพของ ที่พักของพระสงฆ์
สภาพคือ เปลือกไม้ ที่ขอชาวบ้านมาปะทำเป็นพื้น ส่วนฝาและหลังคาทำด้วยใบตึง ตามสภาพที่เห็นนี่แหละ...(ผิดกับกุฏีวิหารของวัดในเมืองมาก..)


ภาพถ่ายจากที่พักพระสงฆ์ลงมา จะเห็นพื้นที่ราบสันเขาซึ่งอยู่ด้านล่าง...ซึ่งรถของคณะกฐินจอดอยู่ด้านล่างนั่นแหละ สูงแค่ไหน ลองคิดดู...นี่เฉพาะจากทางขึ้นมาวัด

[sunny]

ชาวเขาเผ่าปากะยอ ซึ่งมาต้อนรับคณะกฐินของท่าน MI-6 กับ สมาคมพุทธศาสตร์สัมพันธ์ มารออยู่ที่ด้านล่างทางขึ้นวัด


มองจากด้านล่างขึ้นไป จะเห็นสำนักสงฆ์สุวรรณโคมคำ อยู่ลิบ ๆ ข้างบน ...ซึ่งตอนนี้รู้แล้วว่ารถขึ้นไม่ได้ ก็ต้องใช้รถแม้ว(รถกะบะแบบลุยรุ่นเก่า ที่ช่างไทยไปแปลงเครื่องไว้ขึ้นดอยโดยเฉพาะ..ขนของและสูงอายุขึ้นไปก่อน) ส่วนคนหนุ่มสาว = เดินแห่ผ้ากฐินตามขึ้นไป..



รถแม้วที่ขนของขึ้นมานี้จะเข้าเกียร์ได้หนเดียว ตั้งหลักแต่ไกลแล้วเร่งเครื่องให้พุ่งชนิดสุดฤทธิ์ ห้ามถอนคันเร่ง ไม่งั้นมีอันต้องถอยหลังไปอยู่ตีนดอย ดูภาพเอง..ละกัน...

[sunny]

คณะกฐิน ที่มีอายุต่ำกว่า 50 ปี ต้องเดินแห่ผ้ากฐินอุ้มไตรครองขึ้นดอย..ได้บุญแรง งานนี้...สาธุ











.... แม้จะเหนื่อย...ล้า..ขาก้าวแทบไม่ไหว...แต่ก็ยังยิ้มได้ ...เพราะหัวใจอิ่มบุญ


แล้วคณะสาธุชน ผู้เปี่ยมด้วยศรัทธาอันสามารถ(ปีนขึ้นดอยได้สำเร็จ) ก็ขึ้นสู่ยอดดอยได้สมปราถนาทุกคนโดยสวัสดิภาพ

พร้อมกันจัดตั้งองค์กฐินเพื่อทำพิธีถวายผ้ากฐินต่อไป

[tang may]

ปลื้มจังเลย กฐินชาวบ้านแบบนี้ ไม่ค่อยพบ แต่ดูชาวบ้านก็อิ่มบุญทั่วกัน
ดีใจมากๆ ที่มีโอกาสได้เห็นภาพแบบนี้ วัดที่ กับ สถานที่ ในที่กันดาร แล้วต้องการการไปร่วมแบ่งปัน มีอีกมาก
เพียงแต่ ขาดการเผยแพร่ข้อมูลออกมาภายนอกเท่านั้น

และบางแห่ง ต้องอาศัย พวกกระบวนการท้องที่ ซึ่งอาจมีการหวังผล ทางอื่น (เดา) ในการนำปัจจัยเข้าไปให้วัด

ควรหาวิธีการกระจาย การแบ่งปันจากคนที่พอมีโอกาส ผู้ไม่หวังผล นำไปสู่พี่น้องไทยด้วยกัน เพื่อปิดกั้น
เส้นทางพวกนี้ น่าจะเป็นทางหนึ่งในการลดความเลวร้ายที่มีในบ้านเมืองเราได้นะ

หวังแบบนั้นค่ะ

[sunny]

การทำบุญกฐินในหนึ่งปี ทางวัดจะจัดได้แค่ครั้งเดียว

และวัดในป่า ในเขา ในดอยสูงเช่นนี้ อยู่ลึกแถมสูงอีกต่างหาก

ไปก็ยากแสนยาก ส่วนมากเลยไม่มีใครสนใจกัน

ปลื้มใจเช่นเดียวกันค่ะ และขออนุโมทนาร่วมด้วยกับบุญกุศลในครั้งนี้

ยังไม่หมดนะคะรูป รอปลื้มใจ ภาคต่อไปได้เลยค่ะ

[sunny]

ชาวไทยภูเขาที่มาร่วมงาน ปลื้มใจจนน้ำตาไหล เพราะตั้งแต่มีวัดประจำหมู่บ้านมา ๓ ปี เพิ่งจะมีกฐินมาทอดเป็นครั้งแรก นับว่าเป็นศิริมงคลยิ่งสำหรับชาวไทยภูเขาเหล่านี้

ชาวไทภูเขาทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ได้รับการอบรมด้านศีลธรรม จนสามารถอาราธนาศีล สวดทำวัตรเช้าเย็น สวดทำนองสรภัญญะได้อย่างไพเราะ(ทั้งภาษาไท และภาษาปากะยอ...ได้นำเทปเสียงMp3 ของเด็กที่สวดมนต์มาด้วย..เนื่องจากสวดได้ไพเราะมาก)





พระสงฆ์ที่เห็นอยู่ในภาพ 3 รูป แถวหลังด้านใน คือ พระสงฆ์ชาวไทภูเขาหมู่บ้านห้วยโผนี้เอง ซึ่งได้เสียสละบวชเพื่อเผยแผ่เมื่อปลายปีที่แล้ว ท่านทั้ง 3 นับเป็นกำลังสำคัญยิ่งในการเผยแผ่ไปสู่ดอยต่าง ๆ ซึ่งเป็นไทยภูเขา เพราะท่านสามารถเรียนรู้ และเทศภาษาไทภูเขาให้กับเยาวชนตัวเล็ก ๆ ได้อย่างชำนาญอีกด้วย

สำหรับสามเณรองค์น้อย ที่นั่งด้านล่างนี้เป็นเด็กไทภูเขา ได้บวชถวายเป็นพระราชกุศล เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม 2550 แล้วขอบวชต่อจนปัจจุบัน เป็นสามเณรที่ขยัน ฉลาด และโดยเฉพาะนั่งสมาธิเก่งมาก แม้คนจะพลุกพล่านท่านก็นั่งสมาธิเฉยนิ่ง ไม่กระดุกกระดิก ซึ่งเป็นผลงานฝึกของพระอาจารย์รูปที่เห็นห้อยปะคำอยู่ใกล้สุดแถว 2 ท่านผู้นี้อยู่บนดอยสูงกว่าดอยนี้ไปอีก ต้องเดินขึ้นไป 125 ลูก(8 ชม.) ลึกเข้าไปสุดแดนติดพม่า

[sunny]

ณ ตรงนี้...เวลานี้ ไม่มี ไทยเขา - ไทยเรา มีแต่ความสามัคคี ทุกคนอยู่บนผืนแผ่นดินนี้ ล้วนเป็นไทยด้วยกัน ทุกคนต่างร่วมรวมใจเป็นหนึ่งเดียวพร้อมกันตั้งจิตอธิษฐาน ให้ความสงบร่มเย็น ผาสุก กลับมาสู่แผ่นดิน พร้อมกล่าวคำถวายผ้ากฐินแด่คณะสงฆ์

[sunny]

นายกสมาคมพุทธศาสตร์ ซึ่งเดินทางขึ้นดอยไปถวายกฐินด้วยตัวเอง(ยอมลำบาก...ทั้ง ๆ ที่เพิ่งพักฟื้นจากการผ่าตัดหัวใจใหม่ ๆ)



กฐินสามัคคีครั้งนี้เบ็ดเสร็จยอดทำบุญ 228,500(สองแสนสองหมื่นแปดพันห้าร้อยบาทถ้วน) โดยแยกเป็น ๒ เจ้าภาพ คือ
สมาคมพุทธศาสตร์สากล 100,000 บาท(หนึ่งแสนบาทถ้วน)
ท่าน MI-6 128,500 บาท(หนึ่งแสนสองหมื่นแปดพันห้าร้อยบาทถ้วน)
โดยได้นำฝากเข้าธนาคาร เพื่อใช้ในการก่อสร้างอาคารอเนกประสงค์(เป็นที่จำพรรษาของพระสงฆ์ ที่ประชุมสงฆ์และเป็นที่ทำบุญในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา ตามแบบภาพตัวอย่างข้างล่างที่เห็นนี้ แต่ทั้งหลังคา ฝา เสาทำด้วยไม้สักแทนปูน-สังกะสี(เพราะที่นี่ปูน..สังกะสี..แพงกว่าไม้) ให้แล้วเสร็จสมดังจิตเจตจำนงค์ของผู้ร่วมกุศลศัทธาทุกท่าน ต่อไป



คณะสงฆ์อนุโมทนา ชัยมงคลคาถา เจริญให้พร แก่ผู้ร่วมจิตเป็นมหากุศลในกฐินทาน

[sunny]

สามเณรชาวไทภูเขา เผ่าปากะยอ ชื่อประสบโชค(พักกะดา..ชื่อภาษาปากะยอ) ซึ่งบวชในโครงการ บวชสามเณรไทยภูเขา 5 เผ่าถวายเป็นพระราชกุศล เมื่อ 5 ธค.2550 เป็นสามเณรที่ขยันในการปฏิบัติ สามารถนั่งสมาธิได้ในทุกสภาวะ นานนับชั่วโมง(ปัจจุบันนั่งได้ถึง 5 ชั่วโมงติดต่อกัน) และเป็นตัวอย่างในการปฏิบัติที่ดีสำหรับนักปฏิบัติที่เกิดการท้อถอยทั้งหลาย เมื่อเห็นสามเณรน้อยทำได้ ก็เกิดมานะ(กลัวอายเด็ก) ก็เลยตั้งใจปฏิบัติ

สามเณรประสบโชค เป็นเด็กที่แปลกกว่าเด็กในวัยเดียวกันที่มาบวชเณร คือสนใจในการปฏิบัติ นั่งสมาธิแทนที่จะไปวิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ เหมือนเด็กอื่นๆ และเมื่อครบกำหนดโครงการเด็กอื่นก็ลาสิกขาบทหมด แต่สามเณรประสบโชคขอบวชต่อ เมื่อพระอาจารย์ถามว่าทำไมจึงอยากบวช สามเณรตอบว่า "...ผมชอบนั่งสมาธิ นับปะคำ ครับ.."




คณะกฐินขอถ่ายภาพกับสามเณรประสบโชค



ในปลายปี 2551 นี้ คือ

ตั้งแต่ วันที่ 1 ถึง 9 ธันวาคม จะจัดให้มีการบวชสามเณรไทยภูเขา 5 เผ่า จำนวน 160 รูป ในพิธีทำสมาธิจิตเสริมชะตาประเทศ ที่สำนักภูทา ซึ่งอยู่บนภูเขาสูง (ต้องขึ้นดอยไปจากสำนักสุวรรณโคมคำ ห้วยโผ ที่มาทอดกฐินนี้อีก 125 ลูก)

สามเณรประสบโชค ปัจจุบันอายุ 7 ปี 11 เดือน จะต้องรับหน้าที่เป็นครูฝึกปฏิบัติให้แก่สามเณรที่บวชใหม่เหล่านั้น
สุภาษิต " ช้างเผือก ย่อมอยู่ในป่า " เป็นอมตะจริง ๆ

....ที่นำมากล่าวนี้ก็เนื่องจากจะบอกถึงสิ่งที่เป็นมหากุศล คือ สามเณรน้อยองค์นี้ ท่าน MI-6 เมื่อได้ทราบปฏิปทาการปฏิบัติของสามเณร ก็เกิดความศรัทธา จึงรับเป็นเจ้าภาพอุปถัมภ์เรื่องการศึกษาสามเณรน้อยองค์นี้
จึงเป็นสิ่งที่ต้องนำมาบอกกล่าวสาธุชนทั้งหลายได้ร่วมอนุโมทนา ในมหากุศลของท่าน MI-6 ที่ได้สละทุนทรัพย์ส่วนตัวเพื่อสืบต่อพุทธศาสนทายาท
... พร้อมนั้น ท่าน MI-6 ยังได้บริจาคสิ่งของเครื่องใช้จำนวนมาก และเงินเป็นเจ้าภาพในการบวชสามเณรในพิธีทำสมาธิจิตเสริมชะตาประเทศ ที่สำนักภูทา ครั้งนี้ด้วย

...ซึ่งสามเณรน้อยและพระอาจารย์ได้เดินทางออกมารับของนี้ด้วยตนเอง.....











ภาพในงานบวชสามเณรเพื่อเสริมชะตาประเทศ จะได้นำมาให้สมาชิกทั้งหลายได้ชมกัน..ก็คงเป็นตอนใกล้ ๆ ปีใหม่

[att]

เป็นพระพุทธรูปในอิริยาบถประทับนั่งบัลลังก์

หย่อนพระบาททั้งสองทอดลงมาเหยียบบนพื้น
พระพาหา (แขน)
ทั้งสองข้างวางบนพระเพลา (เข่า)

หงายพระหัตถ์ขวาเป็นกิริยารับหม้อน้ำจากพญาช้างปาลิไลยกะ

ซึ่งเป็นช้างอยู่ในป่าหลีกเลี่ยงขากโขลงมาคอยปรนนิบัติพระพุทธองค์

พระหัตถ์ซ้ายคว่ำลงแสดงกิริยาไม่รับรวงผึ้งจากลิง

เนื่องจากรวงผึ้งมีแมลงผึ้งอยู่

ลิงต้องกลับไปเอาแมลงผึ้งและตัวอ่อนออกหมดก่อน
แล้วจึงนำไปถวายใหม่
พระองค์จึงทรงรับประเคน

พระปางนี้มีเรื่องราวประวัติความเป็นมาว่า

สมัยหนึ่งพระพุทธองค์ประทับอยู่ที่เมืองโกสัมพี

พระภิกษุชาวเมืองโกสัมพี 2 พวก คือ

กลุ่มพระธรรมถึกที่เคร่งครัดในธรรมตามพระสูตร

และกลุ่มพระวินัยผู้ยึดถือเอาพระวินัยเป็นหลักในกรประพฤติ

เกิดการทะเลาเบาะแว้งกันในเรื่องอาบัติเล็ก ๆ น้อย ๆ

แม้พระพุทธองค์ทรงตรัสห้ามถึง 3 วาระก็ไม่มีพระภิกษุรูปไหนยอมเชื่อฟัง

เพื่อจะกำราบ จึงเสด็จหลีกไปจำพรรษาในป่ารักขิตวัน ใกล้หมู่บ้านปาลิไลยกะ


และในป่านั้นเองมีพญาช้างสารเชือกหนึ่งซึ่งเป็นช้างฉลาดรู้ภาษามนุษย์

มีบริวารมาก บรรดาช้างพังต่างคอยเบียดเสียแย่งอาหาร

เวลาจะดื่มน้ำก็ได้ดื่มแต่น้ำที่ขุ่น ๆ จึงเกิดความเบื่อหน่ายโขลงช้าง

หลีกหนีไปอยู่ราวป่าและไปเจอพระพุทธองค์
ได้เข้าไปงอเข่าถวายบังคม
และคอยปรนนิบัติรับใช้ทุกอย่าง
ยากที่บุคคลสามัญจะทำได้

เมื่อเข้าไปถึงแล้วก็มองว่าไม่พบอะไร
จึงกระทืบควงไม้สาละขนาดใหญ่
ถากให้เรียบ
ใช้งวงจับหม้อน้ำตักน้ำฉันน้ำใช้ไปตั้งไว้
ถ้าพระองค์ประสงค์น้ำร้อน
อีกทั้งหาผลไม้นานาชนิดก็นำมาถวายเป็นประจำ

แม้คนธรรมดาสามัญมิอาจทำได้เสมอเหมือน


จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งได้มีพญาวานรตัวหนึ่งเป็นกริยาอาการของพญาช้าง

จึงอยากจะปรนนิบัติบ้าง เหลือบไปเห็นรวงผึ้งบนกึ่งไม้จึงหักมาถวาย

แต่พระพุทธองค์ก็มิทรงรับประเคน
พญาวานรก็แปลกใจพิจารณาดูรวงผึ้ง
เห็นว่ารวงผึ้งมีแมลงผึ้งอยู่
จึงถอยออกมาเก็บออกหมดแล้วนำเข้าไปถวายใหม่

พระพุทธองค์ทรงรับประเคน
พญาวานรก็ดีใจอย่างยิ่งกระโดดโลดเต้น

โผนจับกิ่งไว้ต้นโน้นต้นนี้ด้วยความรื่นเริงบันเทิงใจ

บังเอิญถึงคราวเคราะห์เผลอไปคว้ากิ่งไม้ผุกิ่งหนึ่ง

จึงพลัดตกลงมาถึงแก่ความตาย ด้วยผลานิสงส์แห่งการถวายรวงผึ้ง
แด่พระพุทธองค์
ก็ได้ไปจุติเป็นเทวดาอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

เมื่อออกพรรษาปวารณาแล้ว
พวกภิกษุชาวเมืองโกสัมพีต่างยอมรับผิด
จึงเข้าไปหาพระอานนท์เถระ
เพื่อให้พาเข้าไปเฝ้าพระพุทธองค์เพื่อ
ขอให้พระพุทธองค์ทรงยกโทษให้
ชาวบ้านชาวเมืองต่างก็มีความประสงค์
จะเข้าเฝ้าพระพุทธองค์ด้วย

พระอานนท์เถระซึ่งเป็นพระอุปัฎฐากจึงเดินทางพร้อมกับภิกษุเข้าไปเฝ้า
พระพุทธเจ้า
เมื่อไปถึงช้างปาลิไลยกะเห็นเข้าก็วิ่งจะเข้าไปทำร้าย
ด้วยความเข้าใจว่าเป็นศัตรู
พอพระพุทธเจ้าตรัสห้าม

และให้ทราบว่านั่นเป็นพระพุทธอุปัฎฐากจึงทิ้งท่อนไม้เข้าไปรับบาตร-จีวร

แต่พระอานนท์มิได้ให้ประการใด
หลังจากนั้นพระพุทธองค์ก็ทรงชี้โทษ
แห่งความแตกสามัคคีแก่ภิกษุชาวเมืองโกสัมพี

จากนั้นก็เสด็จกลับเข้าสู่เมืองโกสัมพี
ช้างปาลิไลยกะตามเสด็จไปถึงชายบ้าน
พระพุทธองค์ตรัสกับพญาช้างว่า
พระองค์จะไม่เสด็จกลับมาอีกแล้ว
และมรรคผลนิพพานก็ไม่เกิดขึ้นแก่ช้างได้
ขอให้ช้างอยู่ในป่าต่อไป

ถ้าเข้าเขตมนุษย์แล้วจะเป็นอันตรายได้

พญาช้างได้สดับพระดำรัสเช่นนั้นแล้ว
ก็สอดงวงแสดงความเสียใจ
จนพระพุทธองค์เสด็จลับตาก็กลั้นลมหายใจตาย ณ ที่นั้นเอง

และได้ไปจุติบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

ด้วยเหตุนี้เอง
พระพุทธจริยาตอนพญาช้างและพญาวานรปรนนิบัติ

ได้กลายเป็นตำนานพระพุทธรูปปางป่าเลไลยก์

ต่อมาท่านโหราจารย์ได้กำหนดให้เป็นพระประจำวันสำหรับผู้เกิดวันพุธกลางคืน

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=wednesday&group=9&page=2


เอามาอ้างอิงเข้ากับบรรยากาศวัดนี้และเมืองไทยตอนนี้ ถ้ามีโอกาสจะไปเยี่ยมเยียน

[tang may]

ภาพเณรน้อย น่าปลื้มใจมาก

อันที่จริงบุญกุศลคราวนี้ ต้องเรียนว่า มีผู้อยู่เบื้องหลังซึ่งท่านเป็นผู้ริเริ่มให้เกิดกฐินคราวนี้
ท่าน sunny และ ท่านอื่นๆ ที่มิได้ออกนามตรงนี้ ก็เป็นผู้ดำเนินการอะไรมากมาย
เป็นงานหินกว่า การใช้วัตถุด้วยค่ะ

เช่น การเดินทางไปยังสถานที่ซึ่งยากลำบากมากกว่า การใช้ทุนทรัพย์แล้วค่ะ

การแบ่งปันอะไรก็ตาม ให้กับพี่น้องคนไทยของเรา ซึ่งอยู่ห่างไกลออกไป ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของเครื่องใช้
ตามกำลังของเรา ในการดำรงชีวิตของเขา รวมทั้งการบำรุงพระพุทธศาสนา ถือเป็นการกระทำที่ไม่ยากมากเท่ากับผู้ที่ท่านไปลงแรงกาย นำสิ่งของพวกนี้เดินทางไปที่นั่น พระภิกษุที่ท่านปฏิบัติเพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่นั่น ซึ่งยากลำบากกว่ากันมากนักค่ะ

มีความเห็นเสมอว่า การแบ่งปัน ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นความรู้ น้ำใจ ความหวังดีต่อกัน ไปยังที่ที่มีเพื่อนคนไทย
ของเราอยู่บนผืนแผ่นดินนี้ ต่างก็เป็นกุศลทั้งสิ้น และทำได้ทุกคนโดยไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรเลย

ทั้งเพื่อนร่วมชาติของเราที่อยู่ไกลออกไป เพื่อนของเราที่เขาปกป้องอธิปไตย ตรงบริเวณโดยรอบในพื้นที่
สุ่มเสี่ยง ต่างเป็นคนที่เราต้องห่วงใย ใส่ใจ และ สำนึกในบุญคุณทั้งนั้น คนพวกนี้ไม่มีโอกาสมาร้องขอความ
เห็นใจด้วยค่ะ

[tang may]

รบกวนท่าน sunny เปิด เมลล์อ่านด้วยค่ะ วันนี้ลืมนำโทรศัพท์มาค่ะ

[MI-6]

สงสัยค่ะท่าน sunny ...

๑. งบประมาณ เท่าไหร่หรือคะ ศาลานี้น่ะ (เผื่อไปถามผู้มีความประสงค์จะปันน้ำใจในโอกาสนี้)

๒. แล้วตามภาพ คงเป็นภาพที่ไปถ่ายมาเป็นตัวอย่างมั้งคะ

[Sincerity]

ขออนุโมทนาบุญ ด้วยฮับ

สาธุ สาธุ สาธุ

ทำบุญคราวต่อไป แจ้งในบอร์ดด้วยดิ่ จะร่วมทำบุญด้วย เผื่อชาติหน้าได้เกิดมาร่วมกันปกป้องชาติอีก แต่จริงๆ เราอยากขอไม่เกิดแล้วนะ ส่วนที่เผื่อไว้ว่าเกิดน่ะ เพราะไม่รู้ว่าบุญจะพอที่จะขอไม่เกิดหรือยัง

[sunny]

เดือนหน้ามีบวชเณรประมาณเกือบ ๒๐๐ รูปค่ะ เดี๋ยวได้ร่วมอนุโมทนาบุญอีกแน่ๆ ไม่ต้องห่วง
อย่างที่เขียนบอก เณรน้อยในรูป จะเป็นพี่เลี้ยงเณรน้อยรุ่นนี้ค่ะ

ปกติชาวเขา มักจะไม่ทิ้งลูกให้ไกลตา แต่นี่ยินยอมให้ลูกมาบวชได้ นับว่าเป็นสิ่งที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง
มากันทีหลายหมู่บ้าน แต่ละหมู่บ้านต้องเดินข้ามป่าข้ามเขา ข้ามดอยกันเป็นลูกๆ
ชาวเมืองอย่างเราๆ คงอาการหนักค่ะ

และต้องขอบคุณพระสงฆ์ผู้เสียสละทั้งหลายเป็นอย่างยิ่ง เพราะที่นั่น หาอาหารฉัน แบบในเมืองไม่มีหรอกค่ะ
รับนิมนต์ทีก็ได้ที่ละ ๑ บาท สมมติวันหนึ่งรับนิมนต์ ๕ ที่ แต่ละที่ต้องเดินข้ามเขาเป็นสิบๆลูก ก็ได้แค่ ๕ บาทค่ะ
แบบนี้ไม่เรียกว่าเสียสละ ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร
เสียสละเพื่อพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง---> ปลื้มค่ะ ที่เรายังมีพระสงฆ์แบบนี้อยู่เพื่อธำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา

[tang may]

ทางผู้จัด ซึ่งไม่ใช่ MI-6 หรอกค่ะ ท่านค่อนข้างเกรงใจ เพราะว่าขนาดซองก็มิได้พิมพ์ ใช้วิธีการ ส่งกระแสจิต
เอาอย่างเดียวค่ะ พวกคนที่อยู่ใกล้ๆ ที่พอทราบก็จะไปกระจายข่าวกันเองค่ะ (พูดจริงๆ ค่ะ)

เกรงว่าจะรบกวน และก็ บางท่านก็จะมีแหล่งที่ตนศรัทธา ไปทำบุญต่างๆ กันไปค่ะ

แต่ท่านมาร่วมโมทนาบุญด้วยก็ถือว่า ได้ทำบุญร่วมกันแล้วค่ะ

ได้ข่าวว่าปีนี้หนาวจัด แล้วพอต้นปีหน้าจะแล้งจัดด้วยค่ะ .... ดังนั้น
หากท่านสมาชิกได้ทราบข่าวการขอพวกเสื้อกันหนาวจาก พี่ๆ น้องๆ เราที่อยู่ห่างไกล
ผ่านสื่อต่างๆ ก็ ช่วยๆ กันส่งไปได้ นั่นก็เป็นน่าจะเป็นอีกช่องทางหนึ่งเช่นกันค่ะ ที่พอทำร่วมกันได้

[sunny]

และในงานที่จะถึงเดือนหน้านี้ ท่าน MI-6 ได้ร่วมเป็นเจ้าภาพค่าอาหาร
อีกทั้งยังส่งอุปกรณ์เครื่องเขียน เสื้อผ้า และอาหารทะเลแห้งไปสมทบล่วงหน้า
ดังรูปของที่ขนขึ้นรถกระบะ นั่นแหละค่ะ

และยังได้ฝากของไปให้กับทหาร ตำรวจชายแดนด้วยนะคะ

ต้องขอขอบคุณแทนบุคคลดังกล่าวด้วยค่ะ

[tang may]

เณรของ ภูฎาน